Video Oyunları Çocuklarımızın Zekasını Artırabilir mi?

Bıraksanız bütün gün bilgisayar oynayacaklar. Bazıları daha iki yaşında tablet kullanmaya başlıyor. Onlar yeni nesil çocuklar.

Ailelerin çoğu çocukların yeni arkadaşları video oyunlarından, tablet oyuncaklarından şikayetçi. Ancak bu durum yeni dünyanın gerçeği. Hem belki endişelendiğimiz gibi zararlı da değildir.

Çocukların video oyunlarıyla bu kadar ilgilenmelerinin bazı sebepleri var. Bunlardan ilki oyunların hızlı dünyası. Gündelik hayatın akışından çok daha hızlı bir hayat yaşanıyor orada.  Birkaç saatte mevsimler değişebiliyor, bir karakter yirmi yaş alabiliyor ya da imparatorluklar çökebiliyor. Bu hız onları oldukça etkiliyor.

Bir ikincisi artık oyunların gelişkin stratejilerle kurulması. Bu oyunlar sayesinde çocuklar her aşamada bir problem çözerek neredeyse sonsuza kadar giden uzun soluklu bir maceraya giriyorlar ve bu yüzden de saatlerce bilgisayar başında kalabiliyorlar.

Üçüncüsü ise çocukların el-göz koordinasyonun ötesinde çoklu işlev gerçekleştirebilmeleri. Oyun esnasında sohbet edebiliyorlar, karakterleri yönetiyorlar, uzun ve kısa vadeli hedef belirliyorlar.

Hepsini birlikte düşündüğümüzde aslında çocuklar çoklu işlev gerektiren ve problem çözmeye dayalı oyunlardan zevk alıyorlar. Bu bilimsel olarak da kanıtlandı. Zor bir durum karşısında çözüm üretmeye çalışırken beyinde sıkışan dopamin başarıyla beraber serbest kalıyor ve mutluluk sağlıyor.

Ancak mesele sadece dopamin değil.  Dünyanın ve teknolojinin gelişimiyle hızla değişen kuşaklar için yeni bir tanım geliyor: ‘G’ kuşağı. Bu kuşak hayatın hızıyla beraber yaşamada ve görsel çözümlemede ileri seviyede olan kuşak. Yani bizim çocuklarımız. Harvard’taki araştırmalarından hareketle Andrea Kuszewski’ye göre G kuşağı  ‘Akışkan Zeka’ konusunda diğer kuşaklardan ayrılıyor.  Yani devamlı öğrenme ile gelişen zeka konusunda.

Çocuklarımız da aslında bu oyunlarla beraber sürekli öğrenme ve el-göz koordinasyonunun ötesinde çoklu koordinasyon becerilerini geliştiriyorlar. Belki bizimle fazla vakit geçirmiyorlar ancak geçirdikleri vakit onları yeni dünyaya hazırlıyor. Anne babalar olarak onları bilgisayardan tamamen uzaklaştırmak yerine onlarla beraber oyun oynayıp dünyalarını anlamak daha iyi bir seçenek olabilir.